Tuesday, January 27, 2004

يکی دو هفته اخیر را به خواندن کتاب گذرانده ام . کتابهایی خيلی معمولي . از کتابهای پليسي گرفته تا يک چيزهايي در حد رمانهای ر -اعتمادی . من هميشه برای تمدید اعصاب احتياج به خواندن دارم هميشه کتابدارهای اداره ام این را میدانستند که اگر من می رفتم و می گفتم یک کتاب ساده از همین الکی ها میخوام در چه حالی هستم. اما حالا خوشحالم برای اینکه یکبار دیگر احساس جوانی کردم . احساس خودم بودن کردم بعد از سالها . راستش از اینکه بعد از مدتها میتوانم کتابی را سریع بخوانم و تمام کنم لذت میبرم من را به یاد آن موقع هایی می اندازد که کتابها را ميخوردم . البته یک خوشحالی دیگر هم دارد و آن اينکه با وجود اینکه هنوز خیلی خوب انگلیسی حرف نمی زنم اما این داستانها را خیلی راحت به زبان اصلی می خوانم . هیچکدام کتابهای آنچنانی نیستند و مقایسه خوبی نیست اما بعد از سالها واقعا احساس می کنم یک بار دیگر دارم کتاب اینجه ممد پانصد و خرده ای صفحه ای را در 24 ساعت تمام می کنم.
يکی از این کتابها کتابی بود به اسم "fire and rain"
نوشته یک نویسنده تایوانی من تا حالا از یک تایوانی چیزی نخوانده بودم . با نوشته های چینی متفاوت است اما به هنگ کنگی ها نزدیک است . قصه ادمهایی که یک شبه با یک انقلاب فراری شده اند و امروز دارند زندگی ای متفاوت با سنتها را تجربه می کنند. هر چند از نتیجه گیری مذهبی که در آخر کتاب به زور می خواست در کله خواننده کند لجم گرفت اما کل کتاب ادبیاتش و تفاوتعش با کتابهای دیگری که داشتم میخواندم خیلی جالب بود. قصه از زبان اول شخص زندگی دختر یکی از فرمانداران نظامی شمال چین را بیان می کند که توسط پدر بعد از فرار از چین انقلابی و پناهنده شدن به تایوان همراه مادرش که همسر اول پدر بوده از خانه رانده می شود و هر ماه برای خرجی خانه مجبور به گدایی از پدر است . دختری که روحیه جنگجوی پدر را داراست و سرانجام علیه پدر می شورد و کینه ای نهفته از رنج سالها بی پدری را سر ریز می کند . اما در عشق شکست می خورد بر بالین پدر می فهمد که این مرد خطرناک و قدرتمند که معلوم نیست دستش به خون چند انسان آلوده است نیز عاشقی بیقرار است که از دست دادن معشوقه اورا به سوی زندگی وحشتناکش رانده است.
و خلاصه دست آخر همه چیز به عشق بر می گردد و معلوم می شود که در جهان عشق و نفرت بد جوری در هم تنیده اند و راهی برای فرار از هیچکدام نیست یا این یا آن .و قصه تمام می شود . البته این نتیجه گیری است که خود نویسنده قصه به نحوی آنرا بیان کرده اما خودمانیم پر هم بیراه نیست.