رصیدن به زمانی که خود زنان هم بتوانند به این ادراک برسند که زندگی می تواند برایشان در دنیای جدید چه معنایی داشته باشد بسیار دور به نظر میرسد . چرا که گذشته از زنان اشنا به حقوق خود در بسیاری از شهرهای ایران هنوز اکثریت جمعیت زنان دارای هیچ ایده ای برای پیشرفت نیستند. هرچند اگر از دیدگاهی دیگر به موضوع نگاه کنیم می بینیم که
به طور خودکار این اندیشه پیشرفت در ذهن ناخوداگاه انان وجود دارد . از سویی جنگیدن با یک اندیشه چند هزار ساله که در رگ وخون این مردم لانه کرده کاری سخت دشوار
است . شاید بعضی فکر کنند که با دو یا چند حرف روشنفکرانه همه چیز عوض می شود اما این درست نیست به خودتان نگاه کنید همه ما جایی در ناخوداگاه وجودمان همان رفتار
مادرها و مادر بزرگهایمان را که ادعا میکنیم که قبول نداریم تکرار میکنیم .
راستش ان چیزی که مرا به این فکر انداخت چند اتفاق ساده بود . حالا قصد ندارم که انرا تکرار کنم اما فکر میکنم که من و بسیاری از همفکرانم هم این مسئله را تایید میکنند .
من همه اش این روزها در فکر این هستم که چگونه میشود به این رشته نازک و ظریف و ترد شکلی دیگر داد. یاد حرف یکی از اساتید دانشگاهم می افتم که همیشه می گفت چرا
در فکر تغییر جامعه هستید هر تغییری باید از خودتان شروع شود.